Oproep voor gedeprimeerde gedichten!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je gedicht op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij
plaatsen je gedicht, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze
site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang
en precies als de vloed van je tranen.
Verdriet
Mijn leven voelt als een huis zonder dak
Bij jou vertrek nam je deze mee
Wat overblijft zijn vier muren om me heen
Muren van koud steen
Ik durf nog niet door de deur naar buiten
Omdat dat betekent dat ik jou voorgoed moet laten gaan
Pak mijn hand en neem me mee
Zodat we samen in de wereld kunnen staan
Maar wat er ook door die deur binnenkomt
Jij bent het niet
De muren worden kouder
Het huis blijft vervuld met verdriet
Ik wacht nu tot die ene ster
Schitterend voor mij aan de hemel zal staan
Mijn hand pakt en me door de deur naar buiten leidt
Om opnieuw de wijde wereld in te gaanBee 8 september 2008
